هیچ وقت یادم نمی رود در بحبوحه روزهایی که "بسیجی های دانشجو" با کمک سایر اقشار بسیج، با چنگ و دندان، مجلس و صداوسیما و هفت تیر و میرداماد و آزادی و انقلاب را حفظ کردند و مانع از غارت تهران شدند، علی لاریجانی با لحن خاص خود در مجلس و گفتگوی ویژه خبری مشغول قرائت انشاهای خاص خود در محکوم کردن وزارت کشور و صداوسیما و حمله به کوی سبحان و... بود و با شمایلی روشن فکرانه فتوی می داد که "باید به سخن مردمی که در تظاهرات‌ها شرکت‌ کرده‌اند هم گوش کرد."!

زمانی که صدای آمریکا و بی بی سی و بالاترین سیل تهمتها را روانه شورای نگهبان می کردند و از بسیج، چهره ای قصاب و خون آشام به نمایش می گذاشتند، رییس مجلس، اصرار داشت که برخی از اغتشاشات را منتسب به عملکرد شورای نگهبان بداند و صبح به صبح، رسانه ها و افکارعمومی را پر کند از گزارش لحظه به لحظه پیگیریهایش از حمله به کوی دانشگاه و محکومیتهای شداد و غلاظ آن! پیگیریها و محکومیتهایی که محدوده اش از کل خرابکاریها و اغتشاشات، منحصر به این حادثه بود.

وقتی امثال ذوالعلی ها و غلام کبیری ها و فیض ها مثل برگ خزان روی زمین ریختند و همرزمان آنان با چنگ و دندان، نهادهای نظام و پادگان ها و پایگاهها را حفظ می کردند، سایت منتسب به علی لاریجانی و پارلمان نیوزی که بواسطه روابط بسیار گرم و حسنه رییس مجلس با واسطه های سران فتنه در مجلس، رفع فیلتر شده بود بزرگترین دروغ ها را گفتند و بهترین خوراک ها را برای دشمنان مهیا کردند.

از مکالمات تلفنی احتمالی ایشان بگذریم!!

گذشت و گذشت و 9دی و 22بهمن هم گذشت و روسیاهی به ذغال ماند و برخی مسئولین مطمئن شدند که نظام به لطف مجاهدتهای بسیج و بصیرت حیرت آور مردم، پابرجا خواهد ماند و دیگر به چوبه دار یا دیوار تیرباران الصاق نخواهند شد! غافل از اینکه رهبر انقلاب 7ماه، پیش از آن، کسانی که فکر کردند ایران، گرجستان خواهد شد را "احمق" خطاب کرده بود.

مواضع به حالت عادی برگشت و دوباره احمدی نژاد، به مانند 4سال قبل از آن، سیبل شد!

تا آنکه به روزهای آخر خردادماه رسیدیم. روزهایی که مجلس هشتم به تصویب طرحی که یکی از سران فتنه با پیاده نظام خود ماهها به دنبال آن بود، به قیمت به قیام و قعود گذاشتن نظر رهبری و البته رای شگفت انگیز 95نفر به آن، پرداخت و البته بدیهی است که بسیج و در راس آن "بسیجی دانشجو"، این رویه را تحمل نکند و این جهالت یا احیانا خیانت را بی پاسخ نخواهد گذاشت.

از قضا، این تجمع، علی لاریجانی یادشده را حسابی آشفته ساخت به طوری که وی در اقدامی بی سابقه، در تریبون علنی مجلس، شعارهای این دانشجویان را تکرار کرد و با مخاطب قراردادن "بسیجی های دانشجو"، شدیدترین حملات را به آنان روا داشت و مدعی شد که به مجلس توهین شده است و خبرهایی ناب و دسته اول برای رسانه هایی که از بعد از ریاست لاریجانی بر صدا و سیما به نوعی هم افزایی با وی رسیده بودند، دست و پا کرد و این در حالی است که چنین شعارهایی معمولا در تجمعات مردم جلوی مجلس سر داده می شود و البته هیچگاه رییس مجلس به این اندازه برافروخته نمی شد.

ناگفته نماند که شعارهای "بسیجیان دانشجو" نسبت به فحاشیهای علی مطهری به کوچک زاده و رسایی (که به حکم ماده ??? قانون مجازات اسلامی، مجازات 74ضربه شلاق دارد) در حکم "صلوات" محسوب می شد و البته لاریجانی، تاکنون ترجیح داده نسبت به "دریده گویی های" برادرزن خود سکوت پیشه سازد و البته رسانه های منتقد خود را "دریده گو" معرفی کند. ضمنا شعارهایی که لاریجانی آنها را احصاء نمود با توجه به فضایی که به خصوص در این چند ماه اخیر بر جامعه حاکم شده است به هیچ وجه جنبه توهینی نداشت و البته رگه های واقعیت نیز در آن کمرنگ نبود.

مظلومیت بسیج را احساس کنید...

• این جمله احمد توکلی را که در پاسخ به سوال خبرنگار که پرسیده فکر می کنید که رییس جمهور آینده از احزاب و گروه های شناسنامه دار و با توجه به قواعد کسب قدرت سرکار می آید یا اینکه همانند دولت نهم و دهم بدون رعایت این قواعد؟بادقت بخوانید: "من پیش بینی راجع به انتخابات ریاست جمهوری یازدهم را زود می دانم ولی امیدوارم آخری باشد. یعنی امیدوارم رییس جمهور آینده از دل یک گروه صاحب فکر و صاحب هدف بیرون بیاید که حاضر باشد پای عقاید خود را امضا کند. نه از میان یک دار و دسته فرقه ای و باندی."